Net als thuis ?
'Pints' en 'gallons' als inhoudsmaat ? OK. Engels spreken ? All right. Zelfs links rijden is geen enkel probleem. Ierland ? Feels like home.
Of toch niet helemaal ...
Op zondagmiddag boodschappen doen bij Tesco, een Britse supermarktketen, is eerder ongewoon. De boodschappen als eerste op een rolband leggen aan een kassa waar niemand zit, is dat ook. Toch maar doen, want het lampje brandt groen. Er gebeurt niets. Tjeins, er is nergens een kassier te zien. Andere klanten komen aanschuiven. Iedereen wacht. Niemand zegt iets. Winkelbedienden lopen af en aan, doen druk, maar maken geen aanstalten om het euvel te verhelpen. Missen we iets ? Is er ergens een (verborgen) bel waarop we moeten drukken ? Heeft de kassier een (wel heel lange) plaspauze ?
Niks van dit alles. De winkel is open, de kassa's niet. Deze sluiten van 12u tot 13u, terwijl de klanten ondertussen verder kunnen winkelen (maar dus niet kunnen afrekenen). So, what ?
Rare jongens, die Ieren ...
