Nooit meer ervaringsleren

Ja, je leest het goed. Nooit meer ervaringsleren in La Trao. Of toch niet als noodzakelijke voorwaarde of dwingende doelstelling.

Aan het begrip 'Ervaringsleren', hangt vaak al een bepaalde connotatie vast. O.a. begrippen als 'de lerende' - 'gedragsproces' - 'faciliteren' - (leer)resultaten - 'alternatieve patronen' - 'bewustwording' - 'doelen' - 'reflecteren' & 'conceptualiseren' vormen vaak het kader.

Een kader dat, volgens ons, te klein geworden is en niet omvattend inspeelt op de verwachtingen van mensen die graag op stap willen. Want leren, ontwikkelen en reflecteren zijn vaker niet dan wel het startpunt om op tocht te gaan.

Het fundament dat voortaan de basis vormt van onze trajecten, is het mogen 'BELEVEN'. Daar start alles.

Een moeder die een wens heeft om het contact met haar geplaatste kinderen, omwille van een verkeerde keuze in het verleden, terug op te opbouwen, een wens heeft om haar moederrol opnieuw ten volle op te kunnen nemen, vraagt om samen op stap te gaan met als voornaamste motivatie samen te kunnen ervaren, samen dingen mee te maken, leuke herinneringen te maken en geleidelijk de band terug te versterken.

Die ervaringen dragen deelnemers hoe dan ook mee. Die belevenissen verankeren zich in het lichaam en worden opgeslagen als herinneringen waar later nog met een glimlach, trots of verbazing aan terug gedacht wordt.

In een landschap dat wordt gekenmerkt door evolutieverslagen, handelingsplannen en doelstellingen, start een traject in La Trao met het engagement om tijd te maken (voor zichzelf en/of voor elkaar). Welke motivatie achter het engagement schuil gaat, wordt wel nog verhelderd, maar vormt geen checklist op het eind van een traject.

Wat blijft centraal staan, zijn de mogelijkheden van de deelnemers en hun beweegreden of verlangen om op tocht te gaan als inzet. Een inzet van beleven als basis, dat zich mogelijks manifesteert als waardevolle ervaring, waaruit groei kan voortvloeien. We zoeken steeds naar ervaringen die voor deelnemers als waardevol, ondersteunend en aanvullend ervaren kunnen worden en die mogelijks bouwstenen vormen in hun verder leven.

Gooien we reflectie dan overboord? Neen, zeker niet. We geloven nog steeds dat reflectie een aanvullende meerwaarde kan zijn, maar tegelijk is het geen voorwaarde om ervaringen te laten verankeren iemands leven. Zo blijft het voor ons belangrijk om een juiste inschatting te maken of / wanneer / in welke vorm en door wie we de beleving van een traject bij deelnemers kunnen vatten.

Maakt deze tekst iets los? Blijf je zitten met een vraag? Spring gerust eens binnen en we verduidelijken graag onze visie met jou. Of neem vanaf eind dit jaar, ten laatste begin volgend jaar een kijkje op onze vernieuwde website.